با توجه به مطالعات و کاوشهای باستان شناسی که عمدتا از طرف باستان شناسان خارجی در تپه های باستانی علی کش ، موسیان ، سبز ، خزینه ، فرخ آباد ، چغاسفید و ... صورت گرفته پیشینه تاریخی در این حوزه مهم فرهنگی به هزاره های هفتم پیش از میلاد می رسد . شهرت عمده این مطالعات در تپه علی کش با نه هزار سال قدمت می باشد تا جایی که به عقیده کاوشگر آن پروفسور فرانک هول در علی کش برای اولین بار به کشت دانه های گیاهی مانند گندم و جو پرداخته شده و ... در دوران تاریخی هم دهلران با توجه به اینکه در همسایگی خوزستان و در آغوش بین النهرین قرار گرفته بدون شک مسکونی بوده بخصوص در دوران ساسانی که وجود دژها ( قلعه شیاخ ، انجیر ، سرقلا و ... ) و برخی شهرهای تاریخی مثل شهر ساسانی – اسلامی کلاته و کنه رو به حیات درخشان خود ادامه داده است . در دوران اسلامی هم با توجه به تعدد امامزاده ها بخصوص امامزاده 700 ساله سیدابراهیم موجودیت تاریخی خود را به اثبات رسانده است .
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
اين منطقه كه در دامنه جنوب و جنوب باختری دينار كوه قرار دارد، از قديم الايام به ‹‹ده لران›› مشهور بوده است. بقايای آثار تاريخی و باستانی و مجموعه اشيا باستانی كشف شده، نشان گر اين حقيقت است كه قدمت اين منطقه با دوره قبل از تاريخ و بعد از آن، به ويژه با دوره ساسانيان مرتبط است. بقايای شهرهای باستانی و وجود ده ها ناحيه و تپه باستانی هر يك بيانگر بخشی از سرگذشت ديرينه اين سرزمين است. دهلران به لحاظ موقعيت جغرافيايی از مناطق مهم استان ايلام است و همين موقعيت جغرافيايی نيز باعث آسيب آن در درازای تاريخ شده است. اين اهميت و موقعيت در ادوار بعدی نيز حفظ شده است. در جريان جنگ تحميلی عراق عليه ايران اين منطقه آسيب فراوانی ديد، طوری كه بازسازی و مرمت آن اعتبارات قابل توجهی را ضروری ساخت. اين شهر بعد از خاتمه جنگ بازسازی شد و به عنوان يك شهر گردش گری مورد توجه ويژه قرار گرفت. شهر دهلران در حال حاضر نيز علاوه بر موقعيت گردش گری دارای منابع عظيم نفت و اراضی مستعد كشاورزی است كه اهميت اقتصادی و جغرافيايی آن را دو چندان ساخته است.
نظرات شما عزیزان: